Gilles peirs op bezoek bij paul pauwels= mooi en leerrijk artikel
Ik contacteerde Paul zo snel mogelijk, waarbij ik op 18 februari werd uitgenodigd voor een bezoek. Om 14.00u kwam ik stipt aan bij Paul. We gaven elkaar de hand en ik kreeg een rondleiding op zijn toch wel erg indrukwekkende domein. De rondleiding startte bij zijn grootste volière, laat het ons de ‘natuurvolière’ noemen. Dit is een kooi van indrukwekkende grootte waarin de natuur eigenlijk nagebootst wordt, met boompjes, struiken en beplantingen. De natuur gaat daar zijn gang, en de vogels kunnen er in alle rust hun zin doen. Daar kweekt Paul met 5 popjes in. Er werden 46 jongen in gekweekt afgelopen seizoen. Deze volière herbergt dus een hele goede biotoop om vinken in te kweken. Dit in combinatie met het vakmanschap van Paul leidt tot een heel goed resultaat. Al moet gezegd worden dat hij daar maar 15% van zijn totale hoeveelheid jongen in heeft gekweekt. Paul beschouwt deze volière eigenlijk eerder als een onderzoeksmedium. Hij is immers geen gewoon vinkenier met een passie voor kweken. Het gaat net iets verder, ik noem Paul eigenlijk een onderzoeker die er het grootste plezier in vind om verder te denken dat zijn neus lang is. Bovendien is hij gefascineerd door de gedragingen van zijn vogels. De idee van deze imposante volière was eigenlijk een soort experiment om te gaan onderzoeken of vinken die gekweekt worden in de natuur (wat hier toch wel heel goed wordt gesimuleerd) dezelfde levenseigenschappen hebben als diegenen die gekweekt zijn in een meer beschermende box of kweekbak.
Helaas werd zijn experiment onderbroken doordat een boer die naast hem zijn land bewerkt zijn grond had gesproeid met insecticiden en/of pesticiden. U kunt het gevolg wel al een beetje bedenken, beste lezers. De hele populatie in de volière heeft zowaar het leven gelaten. Dit was een klap in het gezicht van Paul, maar bevestigde wel iets wat hij al gedurende een heel lange tijd vermoedde. Namelijk dat het niet zozeer de verstedelijking is die ervoor zorgt dat vogelpopulaties in de natuur uitsterven. Naar zijn mening zijn vogels wel dieren die zich heel goed kunnen aanpassen. Hij haalt het voorbeeld aan van een merel, die eigenlijk bekend staat als een heel schuwe vogel, maar de laatste tijd wel huisvest in de stad. Paul zijn idee is dat een vogel zich wel goed kan aanpassen, en dat niet de verstedelijking de kern is van het wegblijven van diverse vogelsoorten. Maar dat het gebruik van pesticiden en insecticiden, kortom sproeistoffen voor de land -en tuinbouw eigenlijk de grootste boosdoeners zijn hiervoor. Hij motiveerde later zijn antwoord met het feit dat hij dit gedurende zijn jongere jaren ook zag gebeuren toen de vogelvangst nog toegelaten was. Daar zag hij de vogelpopulatie op een kasteeldomein op 1 jaar tijd enorm achteruit gaan door het feit dat het kasteel eigendom was geworden van iemand anders, en daar heel wat natuur werd weggegooid voor fruitteelt. Er waren van het ene op het andere jaar bijna geen vogels meer te bespeuren, ondanks er wel heel wat bomen nog op het domein stonden. Maar er moet wel gezegd worden dat er heel wat sproeistoffen over die teelt werd gesproeid.
Zijn experiment die hij oorspronkelijk voerde heeft hij terug moeten opbouwen, maar hij heeft een hele nieuwe populatie in zijn grote volière moeten laten. Het zal nu wel enkele jaren langer duren dan gepland voordat hij zijn vermoedens bevestigd zal krijgen.
Wij zetten onze tocht doorheen het domein voort naar een andere van de vele reeksen boxen. Dit waren enkele eenvoudige boxen waar Er enkele kweekvogels invlogen. De boxen konden door middel van een sluissysteem gesloten worden tot individuele boxen, nu was het systeem open, wat betekend dat de vogels een vrije vlucht hadden. De boxen waren lichtrijk en luchtig opgesteld, zonder trek in de hand te werken.
We bezochten Ook de oudste volière van Paul. Hierin kweekt hij ook heel veel vogels, een deel van de volière is ook met sluisopeningen, waarbij de poppen kunnen afgezonderd worden in hun box als ze wonen, zodoende dat de man hen niet kan verstoren tijdens dat ze wonen. Een deel van zijn volière is opgebouwd met een zelf gecreëerd sluissysteem. Hierover zal ik in de loop van het artikel meer vertellen. Deze volière bestaat uit twee rijen boxen met daartussen een loopgang. Er werd al volop vinkenzang gespeeld met de cd, dit om de jonge kwekelingen op het juiste pad te krijgen. De cd wordt in combinatie gespeeld met muziek van de radio, dit bevordert het slepen. Aan de ingang van de volière zien we ook twee vluchtjes waarin een leermeester zit die de jongen ook op sleeptouw zal nemen. Daarbij stonden reeds al enkele EK’s opgekooid die ook al naarstig bezig zijn met hun zang te studeren.
Toen passeerden we aan ook een van de oudere volières vlakbij de achterkant van het huis. Deze heeft Paul ook nog niet zo lang geleden ingericht. Dit was oorspronkelijk een grote vlucht, waarin enkele poppen werden gehuisvest. De poppen waren blijkbaar agressief naar elkaar, wat het kweekrendement eigenlijk volledig de grond in boorde. Hij maakte er enkele ruime boxen van. Waarin een man zat met hele korte en mooie zang. Zijn zonen vlogen er nog, bij. Dit systeem van de jongen bij een vader vogel met mooi zang te laten gedurende de winter na de kweek past Paul ook graag toe. Daar belooft hij zich van. Zij hebben feilloos dat zang mee. Er is echter een kanttekening aan de medaille, dat je moet opletten dat je de jonge mannen niet te lang bij hun vader laat. Dit zou ertoe leiden dat de mannen onderling in de clinch gaan met elkaar, met alle pijnlijke gevolgen van dien !
Toen gingen we een kijkje nemen in een van de grotere verblijven, hierin waren 30 kweekboxen op een rij opgebouwd. Hieronder kunt u een foto bezichtigen van deze volière van langs de buitenkant.
Deze volière was altijd één van Paul’s beste volières. Op heden is dit echter niet meer het geval. Bij de buren stonden altijd een hele rij populieren, met het idee dat deze bomen voor de nodige schaduw en afkoeling zorgden tijdens de warme zomermaanden bouwde Paul deze volière op die plaats. Nu zijn die bomen echter weg, en is ze een deel van haar waarde kwijt. Intelligent als Paul echter is heeft hij voldoende plaats gelaten om bomen te planten achter deze volière. Hij was dus tijdens de bouw op zijn voorzien geweest dat er ooit een dag kon komen dat deze bomen gerooid zouden worden. In de komende weken ging hij nu werk maken van het aanplanten van nieuwe bomen. Zodoende dat hij weer voldoende rendement kon halen uit zijn boxen.
Vervolgens namen wij een kijkje in de volière, Paul had hulp van twee noeste jonge sterke kerels die bezig waren de volière klaar te zetten voor aankomend kweekseizoen. Zij waren ze volledig aan het reinigen en alles aan het afwassen. Deze volière is uitgerust met een systeem dat alle vertrekken van stromend water voorziet. Om meteen een aanschouwelijk beeld op te wekken heb ik uiteraard een foto genomen hiervan.
Hierin wordt een inox potje in een bak gezet die vast is bevestigd in de box. Hierin ligt een rooster, waardoor de vogels niet aan het water kunnen die eventueel blijft staan. Ze moeten dus zuiver water drinken. Onderaan de grote bak is een afvoer geplaatst die het water dat overloopt uit de drinkbak afvoert. De vogels hebben dus altijd vers stromend water. Door de stroming wordt eventuele vervuiling ook grotendeels afgevoerd, dit omdat het een fijne vrij krachtige straal is die uit het buisje loopt.
Zoals hierboven al is aangehaald zijn deze boxen ook uitgerust met een door Paul zelf bedacht systeem om de man bij de pop te laten. Ik heb daar uiteraard ook een foto van gemaakt.
De man vliegt rond boven de gang (wordt uiteraard afgesloten daarom ziet u de balkjes liggen boven de gang). Hij kan dus vrij rondvliegen, en als het ware gaan kijken welke pop paarrijp is. Dit is een heel efficiënt systeem dat heel wat voordelen met zich meebrengt. De man wijst zelf de pop aan die hij wil gaan trappen, ook moet je de man nooit in de hand nemen om te versteken. Als de man het goed gewoon is vindt hij ook pijlsnel de weg die hij moet nemen. Het luikje wordt dan uiteraard weggetrokken en zo heeft de man toegang tot de box waar een kweekpop in is gehuisvest. Paul rust al zijn boxen hiermee uit omdat hij daar heel erg tevreden mee is.
Toen we naar en ander kweekgedeelte op het domein liepen haalde Paul een nestgelegenheid boven waar hij heel graag mee kweekt. Onderstaande foto illustreert deze.
Hij legde de werking uit De nestgelegenheden worden opgehangen in de boxen ( ook in bakken gebruikt hij dit systeem, later in dit artikel meer hierover). Het grote gat vooraan is voor de kweker, om het nestmandje te kunnen uitnemen. De pop kan onderaan naar haar jongen. Ook bovenaan kan zij door dat gat in het houten plankje naar binnen gaan. Dit gat in het houten plankje is ook een uitvinding van Paul. Hij ondervond dat de jongen uit bijvoorbeeld de tweede ronde heel graag aanwezig waren rond de nestgelegenheid, en soms kwaad deden aan hun jongere broers en zussen. Om dit euvel weg te werken plaatst hij dan een rond houten deksel bovenaan in de plank. De oudere jongen zijn nog geen stabiele vliegers en vinden nog hun weg niet om via de onderkant het nest te gaan storen. De moederpop ondervindt hier echter geen problemen mee en kan vlot haar jongen opbrengen zonder gestoord te worden van haar oudere zonen en dochters. Het systeem is gebaseerd op het systeem dat hij heeft leren kennen van Jaco Van Nevel.
Vervolgens liepen wij naar de nieuwe volière van Paul, dit is eigenlijk een gerenoveerde volière dat een upgrade gekregen heeft met Pauls nieuwste verbeteringen die hij zelf heeft bedacht. Hieronder een ruimtefoto van binnenin de kweekruimte.
Merk wel op dat er nog een sluissysteem moet worden ingevoerd, dit is een werkje voor in de komende weken. U merkt vooral de voederbakken op, en het systeem met het plexiglas. Laat ik aan onderstaande detailfoto eerst even de voederbakken uitleggen.
De vogels eten zaden en kweekvoeder doorheen de draad dat u ziet. In de bak is dezelfde draad bevestigd met een ruimte eronder om het etensafval op te vangen. Als het schuifje in plexiglas weggetrokken wordt komt een ruimte bloot waarin levende wormen kunnen worden aangeboden. Deze bakken bieden naast een hogere hygiëne ook het voordeel dat je geen deuren moet openmaken om te voederen. Want als je deuren moet openmaken krijg je nogal vrij snel te maken met het feit dat de jongen in de gang rondvliegen. Waardoor je op de duur meer werk hebt met achter de vogels te lopen, dan met ze te voederen. Zo zijn ze uiteraard ook minder opgejaagd, dit is nogal evident. In de periode van de rui kan dan een bad worden aangeboden op de plek waar er andere levend voer aangeboden wordt.
Het tweede bijzondere aan het systeem is de plaats waar de nesten worden opgehangen. Hiervan heb ik ook een foto genomen die ik jullie zeker niet wil onthouden. Want het is echt wel een heel handig systeem.
De nesten zoals hierboven in een foto zijn geïllustreerd worden opgehangen achter een verschuifbaar plexiglas. De nesten zijn heel toegankelijk, en men moet het kweekgebeuren niet verstoren door in de kweekruimte te gaan lopen. Er zijn aan de linkerzijde en de rechterzijde een mogelijkheid gemaakt om een dergelijk nest op te hangen. Daartussen ziet u ook nog een stukje plexiglas. Daarachter wordt het nestmateriaal gestopt. Hierdoor heb je minder afval dat op de grond en in de voeding slingert, daar waar het voor problemen kan gaan zorgen.
Daarna gingen we naar de ruimte(s) kijken waar Paul kweekt in kweekbakken. Dit doet hij ook al gedurende jaren met succes. Zijn systeem is eigenlijk zeer eenvoudig maar efficiënt. Het nestsysteem is net hetzelfde als inde boxen. Tussen twee ruime kweekbakken zit een kleinere bak gemonteerd. Deze kleinere bak is dan voor de man. Deze man kan worden versluisd naar een linkse en een rechtse pop. Voordelen zijn dat je de mannen niet moet in de hand nemen, en dat je ze efficiënt kan gaan afzonderen van de broedende poppen. Hierin kweekt Paul ook al jaren met een vrij groot succes. Bijkomend voordeel aan het bakkensysteem is dat er in de winter speelvogels kunnen in gehuisvest worden. De kleine bak fungeert dan als badkooi, waarbij uiteraard de linkse en rechtse man afzonderlijk in het badgedeelte kunnen gezet worden. Dit ook zonder ze in de hand te nemen. Dit is interessant omdat het woongedeelte niet nat wordt. De kleine kooi is voorzien van een plastic bodem, hierdoor heeft men geen vochtproblemen die voor schade kunnen gaan zorgen in de middelste kooi. Duurzaamheid verzekerd!
Daarna gingen we op zolder een kijkje nemen, daar waar hij een volledig bovenverdiep boven zijn garage heeft uitgerust met zoldervolières. Hiermee toont hij graag aan dat je met een beperkte ruimte altijd wel iets kan doen als je ook maar wil kweken.
De foto die ik heb genomen illustreert zijn puik uitgewerkt systeem. Bemerk dat het sluissysteem, de voederbak en de nestgelegenheid telkens terug komen. Ook is de zolder voorzien van een mooie natuurlijke verlichting. Ook kan hij kunstlicht geven als hij dat wil. Op diezelfde zolder waren nog enkele kleinere vluchten gemaakt, deze zijn lager bij de grond. Kweken hierin is geen prioriteit, maar als de poppen willen houdt hij ze niet tegen. Ook hier worden jongen in grootgebracht. Maar meestal zijn het reservepoppen in onder gebracht.
U ziet mensen ook voor personen (daarbij reken ik mezelf ook) die geen plaats hebben voor uitgebreide buitenvolières en boxen de hoop om te kweken ook niet verloren is. Waar een wil is, is een weg en dat illustreert Paul hier. Via beeldmateriaal en beschrijvingen probeer ik een zo goed mogelijk beeld te maken van hoe men kan kweken in een beperkte ruimte.
Hierna liep de rondleiding op zijn einde, en namen we plaats in de keuken van de mooie woonst van Paul en zijn eega. Ik mocht er genieten van een lekkere kop koffie en gebak. Waarbij we nog samen een tijde hebben gepraat. Ik stelde hem ook wat vragen met het oog op een artikel. Van dit gesprek ga ik ook nog enkele zaken neerschrijven. Ik wist dat Paul heel wat vinken heeft gekweekt afgelopen seizoen, maar ik wist niet hoeveel. Het exacte cijfer is 308 jongen op stok, en dit met een 100-tal poppen. Hijzelf zegt dat dit dan wel een groot aantal is maar als je het statistisch bekijkt dat dit eigenlijk best wel te relativeren valt. Ik hoor dat Paul duidelijk gemotiveerd is om zijn kweekrendement nog te gaan verhogen. De meeste van zijn gekweekte vinken zijn mutaties. Hijzelf ontkent echter niet dat de terugkoppeling naar de wildkleur heel belangrijk is, en dat men met goede splitvogels moet gaan kweken wil men krachtige en goede jongen op de wereld brengen. Paul kweekte zijn eerste vinken rond 1968, bijna 50 jaar geleden dus! Het ging voor hem ook niet van een leien dakje, maar eens hij vertrokken was ging het wel alsmaar beter en beter. In het begin was hij uiteraard wel aangewezen tot het kweken van vogels die heel nauw bij de natuur stonden. Generaties verder zijn de vogels op heden veel meer gedomesticeerd, en ondervind hij toch al dat de vinken makkelijker kweken dan vroeger. Ze zijn tammer geworden, en dat is een groot voordeel voor ons kwekers vindt hij. Van die 50 jaar kweekt hij nu ongeveer 25 jaar mutaties.
Plots kwam Paul opdraven met een roostertje vervaardigd in muggengaas. ”Dit gaan we in de toekomst meer en meer nodig hebben” ,verklaarde hij. Volgens hem zijn er heel wat vogels, ook in gevangenschap overleden door een soort uitheemse mug. Hij had hiervan gehoord en gelezen en hoorde in de zomerperiode dat er heel wat vogels bij vrienden van hem gestorven waren. Dit allemaal binnen eenzelfde tijdspanne. Velen van hem gingen ten rade bij een dierenarts, deze stond ook voor een dilemma, uiterlijk was er niks aan de hand met deze vogels. Ook innerlijk werd niks aangetroffen. Waren zij gestoken door een soort mug? Wie zal het zeggen? Paul is er echter van overtuigd dat wij onze vinken in de toekomst meer zullen moeten gaan beschermen tegen muggen. Hij is er dan ook mee bezig om zijn kooien te gaan voorzien van een muggengaas in de toekomst, zodat muggen en ongedierte onmogelijk nog bij de vogel zullen geraken.
Ik ondervind dat Paul heel frequent met een zekere heimwee terugkijkt naar zijn vogel Raket van jaren geleden. Deze vogel was toen al een splitvogel voor agaat. De vogel zong heel mooie getallen, maar werd vooral gebruikt om te kweken. Heel wat van zijn goed stammen komen uit deze vogel. Paul zegt zelf dat moest hij er niet mee hebben gekweekt hij nog veel mooiere getallen uit die vogel gehaald zou hebben. In het bijzijn van zijn vrouw werd een leuke anekdote verteld. De vogel stond in de woonst, en toen zijn vrouw aan het stofzuigen was kwam de kabel onzacht in aanraking met de speelkooi. Waardoor deze kooi heel eventjes op zijn zijde heeft gelegen. Alles werd vlug weer hersteld, en Paul ging op zondag nietsvermoedend met die vogel gaan spelen. Toen hij thuiskwam was zijn vrouw net iets enthousiaster om te vragen hoe hij die dag had gespeeld. Gelukkig speelde Paul die dag de eerste met dik door de 800 liedjes. Ze hebben er achteraf eens goed mee gelachen …
Paul heeft al heel wat goede vogels gekweekt, maar een speler is hij eigenlijk niet. Deels door tijdgebrek, en omdat hij heel graag kweekt, en onderzoek doet op zijn vogels. Hij houdt van sterke snelle vogels, en vertelt mij dat een goede vogel dat bij een vogel staat die veel trager zingt, ook trager zal gaan zingen. Hij neemt als het ware ook de gewoonte over van zijn buurman. Dit argument versterkt hij naar een terugkoppeling naar de vroegere vangstperiode. Waarbij er ook in bepaalde streken heel wat goede en snellere vogels werden gevangen dan in andere streken. Hij vertelt dat dit zich bleef herhalen. Uiteraard weet hij ook dat dit grotendeels met genetica heeft te maken. Maar naast dit ziet hij daar toch het feit in dat vogels die in hun omgeving snelle vogels horen, een grotere kans maken om ook meer snelheid te hebben. Uiteraard moet het totaalplaatje kloppen om een supervogel te hebben, maar bepaalde zaken kan men toch zelf in de hand werken. Hiermee wordt eigenlijk ook geduid op het feit dat men moet gaan selecteren, en zoveel mogelijk de mindere goden wegfilteren. Ik denk dat ieder vogelliefhebber dat het goed wil doen in zijn hobby het hierover eens is.
Eén keer dacht hij aanspraak te kunnen maken op de titel van kampioen van België, jaren geleden in Kuurne. Hij had een hele snelle kamper, die de eigenschap bezat op het einde nog een ‘jump’ te hebben, en nog wat sneller te zingen dan zijn eerste half uur. Na een zekere tijd lag hij een 90-tal liedjes voor op zijn dichtste belager, de eigenschappen van zijn vogel in het achterhoofd kon een titel hem niet meer ontsnappen. Niks bleek minder waar toen de vogel stilviel, er stond slechts één rij boompjes op het parcours, en daar had hij mee te maken. Paul was zo eerlijk om het volgende te zeggen: ” Je ziet dat ik niet echt 100% met het spelen bezig was, moest dit zo geweest zijn ging ik het parcours gaan verkennen zijn, en ging me dit niet overkomen.”
Paul is een grote voorstander van het kampioenschap van België en vind dat dit een evenement is waaraan iedereen die de mogelijkheid heeft zou moeten deelnemen. Hij geeft complimenten aan de vele organisatoren, en is lichtjes ontgoocheld dat veel liefhebbers deze hoogdag voor de vinkensport links laten liggen. Zelf is hij al jaren sponsor van de trofeeën van het kampioenschap. Zelfs in tijden dat hij zijn huis aan het bouwen was bleef hij niet weg van het nationaal kampioenschap. Om dan tegen 12.00u terug naarstig verder te werken aan de opbouw van zijn woonst.
Ook heeft hij jarenlang grote zettingen gegeven, ooit gaf hij een zetting met maar liefst 369 vogels! Toch wel al een indrukwekkende rij vogels.
Doorheen ons gesprek laat Paul ook duidelijk merken dat hij grote voorstander is om de vogels een goede voeding aan te bieden. Hij pleit ervoor dat wanneer men sterke en krachtige vogels wil men goed moet voederen. Dit is de beste optie naar een lange levensduur volgens hem. Eerlijkheidshalve moet ik toegeven dat ik dit eigenlijk alleen maar kan beamen. Hij biedt zoveel mogelijk natuurproducten aan en werkt ook seizoensgebonden als het gaat om groenvoer. Hij prefereert ook verse eieren als het gaat om eivoer. Ook het zo lang mogelijk verstrekken van dierlijk levend voedsel vindt hij belangrijk.
Beste liefhebbers als jullie lezen dat Paul zo’n populatie vinken heeft dat deze man al reeds geruime tijd aan het genieten is van zijn pensioen, en zich zo bezig houdt met zijn vogels. Dit kan echter dik tegenvallen, want ik heb Paul zelf eigenlijk nog niet echt voorgesteld in dit artikel. Paul is een zelfstandig vloerlegger die 68 leeftijdsstreepjes achter zijn naam heeft staan. Hij gaat nog elke dag met het grootste plezier vloeren leggen. Hijzelf zegt dat hij beetje per beetje aan het minderen is met zijn activiteit als vloerlegger, maar als ik hoor hoeveel uren hij nu nog klopt heeft hij nog altijd de gedrevenheid en de allure van een enthousiaste starter! Veel jonge ondernemers mogen gerust zijn voorbeeld volgen! Naast deze activiteit als tegellegger heeft hij eigenlijk nog een hele dagtaak aan zijn vogels. Gelukkig helpt zijn vrouw hem hierbij, en krijgt hij de volle steun van haar. Zij is zijn rechterhand, en aan het horen zal je haar ook niet veel wijsmaken als het om de vogels gaat! Achter iedere sterke man staat immers een minstens even sterke vrouw. Ik kan enkel maar mijn hoed afdoen voor hetgeen Paul gedurende zijn loopbaan heeft gerealiseerd! Hij is bovendien een persoon die gefascineerd is door vogels, en tot op de dag van vandaag ondanks zijn toch wel omvangrijke succes niet bij de pakken blijft zitten en nog steeds op onderzoek gaat. Paul is heel open als het gaat om vraagstelling, en is bovendien een bijzonder intelligent man.
Doorheen het gesprek gaf Paul nog enkele tips mee, maar die ga ik behandelen in een volgend artikel. Hierdoor is dit artikel net iets minder groot, al zullen deze tips niet van de omvang zijn van dit artikel. Dit hoeft echter ook niet want een goeie tip hoeft niet al te lang te zijn om efficiënt te zijn. Als er maar liefhebbers mee zijn geholpen!
Bij deze wil in Paul en zijn eega bedanken voor de hartelijke ontvangst, en het feit dat hij meteen enthousiast was om me stof te geven voor een artikel. Bedankt Paul en tot later!
Zo beste liefhebbers, ik hoop dat jullie genoten hebben van dit lange interview, en ik hoop ook dat jullie enkele tips hebben kunnen meenemen. Indien er nog vragen zijn over bepaalde systemen kan je dit altijd vragen aan Paul. Hij is immers een zeer toegankelijk persoon en staat graag klaar om iemand op weg te helpen!
Gilles Peirs